Bevallingsverhalen verteld door papa's!

Na 9 maanden geduld is het bijna tijd voor de bevalling. Misschien behoorde hij al tot de 20% die last heeft van zwangerschapssymptomen, maar naarmate de grote dag nadert, ervaren veel vaders stress en ongeduld. Want hoewel zij niet zelf bevallen, is de geboorte van hun baby de geboorte van een papa. En het is niet niks! 4 papa’s vertellen hun bevallingsverhaal.

Harry: het eindeloze wachten

Waar ik aan denk zijn de weeën. Lang, veel te lang voor een hyperactief persoon als ik ben. Ik doe normaal 10 dingen per minuut, en toen moest ik ineens wachten ... Een eindeloze wachttijd: mijn vrouw ging om 9 uur 's morgens naar het geboortecentrum en mijn meisje is om middernacht geboren. Ik was aan het ijsberen toen ons werd verteld dat het een spoed keizersnede zou worden.
Ik voelde me al nutteloos in de verloskamer. Maar toen de keizersnede werd aangekondigd begreep ik dat alles zonder mij ging gebeuren. Na een paar minuten arriveerde de verpleegster en stelde me voor aan mijn dochter, helemaal roze, geweldig...

Hoewel ik meteen verliefd was op mijn dochter, had ik het gevoel dat ze me de trofee brachten van een wedstrijd die ik niet had gespeeld.
Ondanks alles kon ik ruim twee uur huid op huid met haar doen, totdat mijn vrouw wakker werd. Dit moment maakte me bewust van mijn rol als vader. Het was zeker het mooiste moment van mijn leven.

Antoine: de adrenalinekick

Toen we bij de kraamafdeling aankwamen, leek de bevalling er goed uit te zien. Wij waren beiden redelijk kalm, goed gesetteld in de schemer van de verloskamer... Mijn vrouw was een beetje suf door de ruggenprik en ik was een podcast aan het luisteren totdat het zou gaan beginnen.

Het werd lastiger toen ze begon met persen, de gynaecoloog de verlostang er bij haalde, en een preventieve knip deed….. De hartslag van mijn zoon vertraagde en de spanning was om te snijden. Ik raakte gefrustreerd door het groeiende gevoel van hulpeloosheid en het gevoel iets te moeten doen.

Ik zie mezelf nog tegen de verloskundige schreeuwen dat ze jam moest halen voor mijn vrouw. Ze trilde als een rietje en ik had het gevoel dat ze een hypoglykemie-aanval had….In dit soort gevallen denken we allemaal dokters te zijn. Zeker omdat we de situatie graag zelf in handen willen hebben. Eindelijk werd mijn zoon geboren, een beetje verward maar in goede conditie ... en ik werd weer kalm. Maar de bevalling is een enorme adrenalinekick!

Cédric: sneller dan Speedy Gonzalez

9 uur ‘s ochtends: terwijl we dachten dat we nog uren zouden wachten in de verloskamer, slaakt mijn vrouw ineens een kreet en begrijp ik direct dat er iets abnormaals was gebeurd. Ik spring van mijn stoel en ik zie dat het beschermende laken doorweekt is en er onder zie ik iets liggen..... 

Geen tijd om na te denken, ik ren direct naar de verpleegsters! Ze rennen achter me aan, tillen het laken op met uitpuilende ogen ... en plaatsen onze baby op de borst van de moeder.

Maar dan begint de emotionele achtbaan: geen kreet, geen gehuil, niets! We vragen ons op die momenten een miljoen dingen af! En een paar seconden later: het gehuil... Opgelucht dat ik was! Nog nooit in mijn leven ben ik in zo’n korte tijd van pure angst naar intens geluk gegaan. 

Adam: de emotionele achtbaan

De bevalling van mijn vriendin was een echte achtbaan. Een geplande en geïnduceerde bevalling die volgens de boekjes leek te gaan. Toen rond 19:00, de situatie ineens omsloeg. Alles wat ik had gepland om actief aan de bevalling deel te nemen, was niet meer mogelijk. Mijn dochter had ademhalingsproblemen en mijn vriendin kreeg last van zwangerschapsvergiftiging. Het woord nood keizersnede werd genoemd. Voor een jonge vader is dit niet de bevalling die je je voorstelt en je bereid je zeker niet voor op zo’n situatie.

Uiteindelijk is het geen keizersnede geworden omdat de baby al te ver ingedaald was. Mijn vriendin is uiteindelijk via de natuurlijk weg bevallen, maar wél in de operatiekamer, terwijl ik in de gang aan het ijsberen was.

Ik was opgelucht dat mijn dochter gezond geboren was. Maar vooral trots op haar moeder die zo moedig is geweest in deze situatie. Een moment van intens geluk!